تــــا هست بــه گلزار تغـــــزّل سخنم سبز
هـــر چنـد خــــزان آمــــده ، انگار منم سبز
دل در گـرو سبــــزه رخــــي دارم و ريـــزد
هــر واژه ي گفتــــار،بــــرون از دهنم سبز
بـا خنـده ي نرمش که نکوتر ز نسيم است
چون شاخه ي پر برگ اقاقيست تنم سبز
منصـــورم و بـا بــانـگ اناالحق زدنـم شاد
يعقـــوبـــم و با بـــوي خوش پيرهنم سبز
من عاشق سبزم ، به شما تا که بسازيد
يــاران!پسِ مـــردن ز محبّت کفنـــم سبز.