چــــو يــــاد روي تـــو کردم ، دلـــم قرار ندارد
دلـــــم هــــواي مـــي و سيــــر لاله زار ندارد
بيا ز پـــــرده برون اي مــــه دو هفته که ديگر
گــــداي گــوشــــه نشيــــن تـاب انتظار ندارد
چــــرا قضــــا و قـــدر شـــادکاميــــم نپسندد
متــــاع خـــوشــدليــــم از چــه روزگار ندارد؟
خبــــر چـــــرا بــه من از يــــــار دلنــــواز نيايد
اثـــر چـــــرا به دلــم نغمــه ي سه تار ندارد؟
ربوده اي دل و دينـــم به يک اشـاره ي ابرو
مگـو که آهـــوي چشمم چــــرا شکار ندارد؟
به پاي او چو نشستم صبا به مرحمتم گفت
کــه گل ز راه محبّـــت نظــــر به خـــار ندارد
نشان گـــور غريبم لـواي لاله ي صحراست
شهيــد عشــــق تو شمعي سر مزار ندارد
به بـــوستـان مبريدم از اين خرابه که ديگر
دلـــم هــــواي مــي و سيـر لاله زار ندارد.