مخمس – گاه مولانا گه یوسف گه عیسی بینمت

مخمس -   گاه مولانا گه يوسف گه عيسي بينمت  گاه عاشق تر ز مجنون و ز ليلا بينمت  گاه چون آهوي مستِ رو به صحرا بينمت  گاه ترا چون موج هاي سبزِ دريا بينمت  گاه پنهاني و گاهي هم هويدا بينمت ______________  برده اي ميراث حسنِ خويش را از مصطفا  پيش چشم من نمايان هستي چون شير خدا  ميکنم گاهي گمان باشي ز جمعِ اوليا  بهرِ درمانِ هزاران درد من باشي شِفا  يک سر و گردن ز جمع خلق بالا بينمت ______________  تا تلاوت ميکني اشعارِ نابِ خويش را  بر گلوي خلق مي ريزي شرابِ خويش را  مي رساني بر دماغِ ما گلابِ خويش را  با تبسم ميکني معنا کتابِ خويش را  مرشد دارالادب پيوسته مولا بينمت ______________  عسکرِ سر در کفي از درگه بيرونت منم  عاشقِ آشفته اي افتاده در خونت منم  از بري درمانِ زخمِ کهنه رادونت منم  هرچه خواهي ميکن کن باز مديونت منم  کي شود در خلوتِ تنهايي تنها بينمت ______________  از حوالي يي قدوم سبز ميگردد چمن  خنده ات جان مي‌فروشد بر لبان ياسمن  داغ دوري و فراق و غصه را هرگز مزن  کاش دستارِ سرت گردد براي من کفن  تا قيامت در برم باشي و يکتا بينمت ______________  تا مرا ديدي در اين ماتم سرا بشناختي  با نگاهي گرم احساس مرا بگداختي  شعله اي عشق زليخا در دلم پرداختي  پرده در چشمان يعقوبِ خودت انداختي  ماه کنعاني به مصر عشق رعنا بينمت  ______________  قلب محمود از جمالت تازه و روشن شود  نقش پايت هر کجا باشد به ما ميهن شود  از کراماتت بيابان سبزه و گلشن شود  شعر هاي نغز در گنجينه ها معدن شود  محشر دلدادگان عاري ز غمها بينمت _______________  چهارشنبه 21 عقرب 1399 خورشيدي  که برابر ميشود به 11 نوامبر 2020 ترسايي  سرودم  احمد محمود امپراطور

 

گاه مولانا گه يوسف گه عيسي بينمت

گاه عاشق تر ز مجنون و ز ليلا بينمت

گاه چون آهوي مستِ رو به صحرا بينمت

گاه ترا چون موج هاي سبزِ دريا بينمت

گاه پنهاني و گاهي هم هويدا بينمت
______________

برده اي ميراث حسنِ خويش را از مصطفا

پيش چشم من نمايان هستي چون شير خدا

ميکنم گاهي گمان باشي ز جمعِ اوليا

بهرِ درمانِ هزاران درد من باشي شِفا

يک سر و گردن ز جمع خلق بالا بينمت
______________

تا تلاوت ميکني اشعارِ نابِ خويش را

بر گلوي خلق مي ريزي شرابِ خويش را

مي رساني بر دماغِ ما گلابِ خويش را

با تبسم ميکني معنا کتابِ خويش را

مرشد دارالادب پيوسته مولا بينمت
______________

عسکرِ سر در کفي از درگه بيرونت منم

عاشقِ آشفته اي افتاده در خونت منم

از بري درمانِ زخمِ کهنه رادونت منم

هرچه خواهي ميکن کن باز مديونت منم

کي شود در خلوتِ تنهايي تنها بينمت
______________

از حوالي يي قدوم سبز ميگردد چمن

خنده ات جان مي‌فروشد بر لبان ياسمن

داغ دوري و فراق و غصه را هرگز مزن

کاش دستارِ سرت گردد براي من کفن

تا قيامت در برم باشي و يکتا بينمت
______________

تا مرا ديدي در اين ماتم سرا بشناختي

با نگاهي گرم احساس مرا بگداختي

شعله اي عشق زليخا در دلم پرداختي

پرده در چشمان يعقوبِ خودت انداختي

ماه کنعاني به مصر عشق رعنا بينمت

______________

قلب محمود از جمالت تازه و روشن شود

نقش پايت هر کجا باشد به ما ميهن شود

از کراماتت بيابان سبزه و گلشن شود

شعر هاي نغز در گنجينه ها معدن شود

محشر دلدادگان عاري ز غمها بينمت
_______________

چهارشنبه 21 عقرب 1399 خورشيدي

که برابر ميشود به 11 نوامبر 2020 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور



 

درباره‌ی