بحران تیم آبی پایتخت از بازی مقابل سایپا در ورزشگاه تختی آغاز شد. شعار علیه سرمربی تیم و درگیری و زد و خورد روی سکوها نشان میداد که آسمان استقلال ابری شده است.شعارها در بازی با سیاهجامگان واضحتر شدند تا منصوریان تصمیم به رفتن بگیرد. تعیین فرصت برای او کاری عجیب از هیات مدیرهای بود که به صورت اضطراری و البته غیر قانونی تشکیل جلسه داد و با وجود غیبت یکی از اعضا به تصمیم گیری در مورد کادر فنی پرداخت!
پس از اینکه دو بازی مقابل گلگهر و پارس جم که هر دو هم در خانه حریف برگزار میشوند، به عنوان آخرین فرصت برای کادر فنی اعلام شد، انتظار میرفت که منصوریان تمرینات فشرده تر و سختتری را برگزارکند تا با آغاز روند نتیجهگیری در ایندو بازی و بازیهای بعد بحران از تیم دور شود اما تمرینات نه تنها سختتر نشدند بلکه منصوریان هم راهی چین شد تا در یک همایش غیر ضروری شرکت کند و بازیکنان در این مقطع حساس، بدون سرمربی خودشان را برای دو بازی پیش رو آماده کنند!
مشخص نیست دلیل تعطیلی تمرین آن هم در زمانی که شرایط تیم عادی نیست و آبیها بدترین شروع فصل را تجربه میکنند به چه علت است؟! شاید این استراحت به خاطر فشار زیاد بازیها به بازیکنان باشد! اما اولین موضوعی که مطرح میشود، این است که کادر فنی و در راس آن منصوریان، تمایلی به ماندن ندارد و شاید اتفاقات به وجود آمده او را دلخور و از کار دلزده کرده است که سفر به چین را به آماده سازی تیم ترجیح میدهد و حتی جلسه تمرینی اول هفته هم تعطیل میشود!
به جز این، اوضاع کادر مدیران باشگاه استقلال هم تعریفی ندارد و استعفای دوباره قریب نشان میدهد که بحران استقلال جدیتر از پیش است و کادر مدیریتی هم ظاهرا قادر به کنترل و از بین بردن آن نیست. با این شرایط سکوهای استقلال که پس از سالها رفته رفته در حال پر شدن بود باز هم خالی و خالی تر میشوند و این سرمایههای اصلی باشگاه و تیم هستند که باید اوضاع سخت را تحمل کنند و نتایج بد را به بزرگواری خودشان ببخشند تا آرامش استقلال در تعطیلات به هم نخورد!