از خــــــانـــــــه به ميخـــــــانـــــــه اگــــــر راه نباشد
در زنــــــدگــــي ام جلــــــــوه ي دلخــــواه نبـــاشد
جز دغـــــدغـــــه ي صبــــــح خمـــــاري نبـرد سـود
ســــــاقــــــــي اگــــــــر از راز مـــــــي آگاه نبـاشد
يــــــوســـف نشود معتبــــــر ازجــــــاه ، بـــه اکراه
يـــک چنــــــــــــد اگــــــــر معتکـــــف چــــــاه نباشد
عشق مـن و تـــو قصه ي پر سوز و گدازي است
کــز خاطــــــره هـــــــا رفــــت و در افـــــواه نباشد
کي خـــــرمــــــن غــم هـــاي دلـــــم را زنـــد آتش
يــک شعلـــــــه اگــــر بـــــر لـــــب مـــــن آه نباشد
گلبوسه ي لعــل تـــو متاعي است که چون بخت
گاه آيـــــــــــد و گاهـــــــي رود و گاه نبـــــــــــاشد
گر پــــــرتــــــوي از حسن تـــــو تابد به دل عشق
روز و شـــب عمــــــر ايـــــن همـــه جانکاه نباشد
گل باشي و گل پوشي و مي نوشي وچون گل
عمـــر تـــــو اميــــد اســــت کــه کـــوتـــاه نباشد.